Ferienwohnung Zeber

Allgemeine Informationen

Lieve Facebook vrienden,

Wij wonen in Oostenrijk!!

We willen er niet langer omheen draaien maar, we gaan het nu toch “officieel” naar buiten brengen.
Eigenlijk wilden wij het pas bekendmaken op het moment dat we “ons huis“ gevonden hebben.

Maar hierbij dan. Al heel lang hebben wij rondgelopen met de gedachte over emigreren. Totdat we vorig jaar werkelijk de knoop hebben doorgehakt. We willen in Oostenrijk wonen! En wel in Karinthië. Deze provincie kent grote meren, warm klimaat en bergtoppen van meer dan 2 km hoog. Daarom kent Karinthië ook sneeuwzekere skigebieden.
Als gevolg van ons besluit zal je toch eens je huis te koop moeten zetten. Ook al heb je nog geen object op het oog. Want de praktijk wijst toch uit dat wanneer je je droomhuis hebt gevonden dat je nog in je maag zit met je huis in Nederland. Dus wij gingen uit van een periode van een half jaar tot een jaar dat het huis in Maassluis te koop zou staan. Maar nee hoor, binnen tien dagen kwam de huidige bewoner van ons huis langs en enkele weken later stonden wij op straat.

We hadden een tussenoplossing nodig, huisvesting. Maar in plaats van een huurhuis in Nederland hebben wij ervoor gekozen om in Oostenrijk te huren. Het voordeel hiervan is de instroming van de kinderen. Zij konden dus het nieuwe schooljaar hier beginnen. Eerst nog een paar weken zomervakantie om te wennen en daarna op 14 september naar school. Voor Sacha kwam het perfect uit. Eerst met groep 8 de afscheidsmusical uitvoeren en daarna op naar Oostenrijk. Nu blijkt dat dit goed werkt, de kids hebben het goed naar hun zin en ze doen het fantastisch. Eigenlijk begrijpen ze het meeste al en spreken ze de taal ook al redelijk. Op school is er tevens veel aandacht voor Sacha & Tigo in de vorm van extra Duitse les.
Een ander voordeel van hier wonen is dat je de huizenmarkt op de voet kan volgen. Of gewoon van de locals hoort dat er misschien iets vrij komt en je meteen actie kunt ondernemen. Helaas hebben we tot op de dag van vandaag het geschikte huis nog niet gevonden. Of te duur, locatie niet goed, geen kinderen in de buurt, niet genoeg kamers etc. Want wat willen wij…..we willen een pension kopen en samen runnen. Maar, wij gaan ervan uit dat HET huis al ergens staat.

Momenteel huren wij een fantastisch huis in Khünburg vlakbij Hermagor, hemelsbreed zo’n 8 km van Italië. De kinderen zitten in Hermagor op school en stappen iedere morgen op de bus.

Vanaf nu zullen wij je via deze weg op de hoogte houden. Uiteraard zijn er al een aantal zaken de revue gepasseerd.
Zo heeft Tigo bijvoorbeeld zijn bovenarm al finaal doorgebroken gehad. Bij de buren viel hij van de schommel bovenop een steen. Er kwamen 2 ambulances aan te pas, een team om te verdoven en een team om te vervoeren. Hierna een operatie gehad in Villach en daarna enkele weken in het gips. Zo’n 6 weken geleden is zijn gips eraf gegaan en 4 weken geleden hebben ze 3 pennen uit zijn arm verwijderd. Maar het gaat weer super met hem. Tenminste, ik zie hem weer schommelen, bomen klimmen en de handstand maken. Dus zal wel goed gaan.

Laura heeft het ook hier voor elkaar gekregen om als zelfstandige pedicure aan de slag te mogen. Alle papieren en diploma’s waren aangeleverd. Later wilde men hier nog een bewijs hebben dat ze in Nederland al een aantal jaar ervaring heeft als zelfstandige. Na enige tijd kreeg Laura het bericht dat ze zichzelf Diplomierte Fusspflegerin mag noemen. Dus bij gebrek aan een eigen Salon gaat ze nu voorlopig naar de mensen toe. In het nieuwe huis wil ze dan ook zo snel mogelijk weer haar eigen salonnetje openen.

Aangezien ik mijn auto van de zaak heb ingeleverd, zijn we met de dikke Peugeot 107 van Laura richting Oostenrijk afgereisd. Maar sinds vorige week zijn we de trotse eigenaren van een Opel Zafira.
De Peugeot met één liter drie cilinder motor had het te zwaar hier.
We hebben hier al een aardige kennissenkring opgebouwd, niet alleen Nederlanders maar ook al aardig wat Oostenrijkers. In deze regio zijn aardig wat Nederlanders actief in de toeristensector. Van jonge gezinnen tot mensen op middelbare leeftijd.

Wat ons het meeste opvalt.
We vallen van de ene in de andere verbazing. Hier vertrouwd men elkaar nog (en het kan waarschijnlijk ook nog). Zo krijgen we te horen bij het bezichtigen van huizen waar ze de sleutels bewaren. Dus als we nog eens in alle rust willen kijken dan kunnen we erin. Ook maak je hier nog een proefritje zonder dat men weet wie ik ben. Geen id achterlaten ofzo. Ga maar een stukje rijden. Bij het openen van een betaalrekening zit je twee keer een half uur bij de directrice op kantoor. Eén keer om de mogelijkheden door te nemen, en een paar dagen later om je bescheiden en passen in ontvangst te nemen. Je kunt hier niemand passeren zonder dat men elkaar groet. Zelfs de jongelui in het trappenhuis van school zeggen goedemorgen. Respect, orde en discipline kennen ze hier nog.

De komende weken zullen we op onze tijdlijn nog een aantal stukjes plaatsen over de afgelopen weken en over hoe we er voor staan. Voorlopig is het hier al weken heerlijk (zonnig en warm) herfst weer en gaan we nu langzaam, met witte toppen om ons heen, de winter in.

Später